Hallo Willem en Cor
Bedankt voor uw antwoorden.
Ik zal zeker rustig afwachten, ik was al heel blij om de graven van mijn opa en oma en hun baby dochtertje (theoretisch gezien toch een tante van me) te zien op foto.
Bij mijn opa en oma ben ik 1 keer geweest maar das al lang geleden.
Ik woon idd in het zuiden van het land.
En dat ik niet naar een kerkhof durf heeft niets te maken met spoken of andere dingen maar met het feit dat ik als 4 jarige geconfronteerd werd met het feit dat mijn lichamelijk en geestelijk gehandicapte zusje dood zou gaan, dat is gelukkig niet gebeurd.
Maar ik zal me dus helaas nooit op mijn gemak voelen op een begraafplaats of andere dingen die met dood te maken hebben. Daarom ben ik het er ook niet mee eens dat er tegenwoordig op elke hoek een gedenksteen staat als er op die plek ergens iemand gestorven is, even kan ik nog inkomen , maar een vaste gedenkplaats hoort op een kerkhof thuis, het is misschien struisvogelpolitiek, maar dat is mijn mening want ik er heb moeite mee.
Heel soms heb ik de moed om mee te gaan naar een kerkhof maar dan knijp ik de handen van mijn begeleider tot puree, dus geen aanrader om mee te gaan , Cor hihi
Gelukkig ben ik er wel geweest op momenten dat het moet, al is dat dan maar 1 keer.
Maar met zo'n foto is dat toch een blijvende herinnering.
In ieder geval heel erg bedankt.
Marian